Vanmorgen op tijd wakker, uiteraard, laatste dag, dat is vaste prik. Het is wat bewolkt en de eerste vraag is dan ook: gaan we nog fietsen vandaag? We besluiten dat niet te doen. Het was gisteren een dikke dag, zowel qua kilometers als wel qua uren, dus dat was eigenlijk een dubbele dag. Had de zon nou stralend aan de hemel gestaan, hadden we misschien nog een klen rondje gedaan.

Enfin, we starten op, uit het Eethuis vertrekken is altijd makkelijker dan vanuit Krommenie: gewoon het hele huisje leeg maken, de spullen in de auto doen, even lekker schoonmaken en klaar zijn we weer. Martin drinkt buiten nog zijn laatste bekertje koffie op, en ja hoor, spat spat.

Het zet gelukkig niet door, we lopen even naar de receptie, waar we met Lisanne ons verbruik afrekenen. Die is goed opgeleid door haar moeder, ze rond het bedrag ook mooi af!

Dag Bosrand! Tot volgend jaar! Het is een prachtige week geweest, en, zoals ik gisteren ook al schreef, hij is omgevlogen!

De reis naar huis verloopt voorspoedig, we besluiten toch weer de vertrouwde route via Almere en Amsterdam te nemen. We nemen wel de A9, omdat de brug over de Nauernase Vaart gestremd is, althans, dat staat op de borden aangegeven, dus dan kun je Krommenie beter vanaf de richting Uitgeest benaderen. Nog voor 12 uur draaien we de Zonnelaan in.

Uitpakken, opruimen, wassen, alles is al snel weer netjes.

Nog een paar dagen en dan vertrek ik naar Australië, en gaat Martin hier in Krommenie de bloemetjes buiten zetten! En de plantjes water geven!