Wederom een prachtige dag! De hele dag gewoon in ons shirtje kunnen fietsen.

We vertrokken om half 11, plan was om een alternatieve route naar Nunspeet te nemen. Vanwege de warmte en de zon, toch maar gewoon door het bos gegaan, in plaats van over de hei. In Nunspeet was het goed uitkijken, door de bouw van een tunnel onder het spoor is de route daar iedere keer anders.

Bij het vertrouwde bankje is Martin lekker in de schaduw gaan zitten, terwijl ik de kringloopwinkel bezocht. Helaas geen score dit keer. Weer terug bij het bankje, had Martin gezelschap gekregen van een echtpaar, van zekere leeftijd, die behoorlijk last hadden van de warmte. Na overleg, zij kwamen van de markt en daar was het druk en warm, kwamen we tot het besluit dat ik even naar de markt zou lopen voor aardbeien en langs Uniek voor wat lekkers. Volgens de mannelijke helft van het echtpaar stond de aardbeien kraam gelijk aan het begin.

Tsja, waar is het begin van de markt? Dat is maar net waar je vandaan komt natuurlijk! Voor mij was het in dit geval het eind van de markt, haha! 3 bakken aardbeien rijker loop ik naar Uniek en besluit als lekkers gewoon krentenwegge en speltbolletjes mee te nemen. Bij het bankje aangekomen, waar Mart inmiddels weer alleen zit, maken we bolletjes met aardbeien klaar. Flink veel er op, zodat de eerste bak aardbeien al bijna leeg is. Hoe nemen we de rest van de aardbeien nu zo veilig mogelijk mee?

Tada, ons magische bagagedragerklaptafeltje komt nu goed van pas. We verpakken ieder bakje in een apart papieren zakje, (zo fijn dat je die altijd in je fietstassen hebt!) Zetten het tafeltje op de flesjes met drinken in de fietstas, aardbeitjes er op, dat gaat helemaal goedkomen!

Op naar de volgende kringloopwinkel, waar we eerst van het toilet gebruik maken, en waar ik slaag voor een leuke ¾ broek en voor 50 cent ook nog een t-shirtje voor Noah met een raceauto erop meeneem.

We fietsen Nunspeet uit, en bij knooppunt 81 ziet Martin een bordje: fietsveer. In onze terminologie het Hobbelpontje. Zullen we dat doen? Wel ja, we gooien gewoon de route om, niks aan de hand.

De pont vaart net voor onze neus weg, de schipper geeft nog wel het advies om even 2 gele plastic labels uit het bakje te pakken, dan zijn we verzekerd van een plekje op de volgende pont. Goed systeem, scheelt een hoop gekibbel. Na een minuut of 20 komt de volgende pont aan, de schipper moet wel eerst even plassen voor we aan boord mogen!

Gelukkig een rustige overtocht, ik heb geen last van zeeziekte! We fietsen, eenmaal aan de overkant, via de dijk naar Harderwijk. Dat is eerlijk gezegd nogal een saai tochtje, het was vooral de oversteek met de pont die leuk was. Vlak voor we weer naar de vaste wal over gaan steken, moeten we een stukje over de “grote” weg, zelfs over een rotonde, omdat ze aan het fietspad werken. Voelt heel griezelig, ik heb een déjà vu van Australië, waar we met de tandem soms ook gewoon op de weg moesten fietsen. Enfin, we kunnen voor het aquaduct gelukkig weer op het fietspad. Via Harderwijk, naar Ermelo, waar Mart in de schaduw op de helinox gaat zitten, en ik wat boodschappen voor het avondeten haal. Terwijl ik terugloop, bedenk ik dat we vanavond tuinbonen kunnen eten, of pannenkoeken. Daar zit Mart, met op de fietstas een krop sla! Hoe kom je daar nou aan? Nou, er kwam een mevrouw langs, en die vroeg of ik een krop sla wilde, die had ze net van de volkstuin gehaald. Wat wonen er toch een lieve mensen in Ermelo!

Dus niks tuinbonen of pannenkoeken, lekker sla met een aardappeltje en een sudderlapje! Over de hei naar Putten, dan de Postweg op, langs de schaapskooi, waar we nog net voor sluitingstijd een ijsje kunnen halen, komen we om half zes, en met dik 60 km op de teller weer bij het Eethuis aan!

Wat we eten weten jullie al, en voor toe verse aardbeien met slagroom!

Morgen weer naar huis! De week is omgevlogen!