Zo, onze eerste vakantiedag op de Bosrand dit jaar!

Vanmorgen maar op ons gemak ingepakt, want het regende. Even over half 12 reden we weg, het was inmiddels toch al laat, dus thuis nog even koffie gedronken.

Onderweg werd het weer er niet beter op helaas. Later bleek dat zelfs mijn handschoenen, die per ongeluk in de fietstas waren blijven zitten, nat waren geworden. Op de Bosrand worden we welkom geheten door Lisanne, want Bram en Ria hebben zelf een weekje vakantie genomen en zijn afgereisd naar Kos. Zondag komen ze weer thuis, dus ik heb Lisanne op het hart gedrukt niet alle macadamia-chocolade koekjes op te eten!

Het grasveld bij het Eethuis had meer weg van een zwembad, hadden we dus toch een rubber boot mee moeten nemen! Gelukkig was het pad wel droog, dus alles is keurig binnen gekomen. Eerst maar eens lunchen, wie weet knapt het vanmiddag op! Want ja, natuurlijk weer wat vergeten, dit keer de citruspers. En ja, zonder mijn verse sapje smorgens, raakt Martin van slag! Hoezo Martin, vragen zich nu sommigen af. Nou, die perst al meer dan 30 jaar iedere ochtend een glaasje vers sap voor me uit! Als hij dat smorgens niet kan doen, is ie helemaal uit z’n ritme! Dus er moet sowieso even naar Putten worden gegaan voor een pers.

Na de boterhammen lijkt het inderdaad iets minder nat, het is een miezertje. Door het bos best te doen. Gelukkig hebben we voor alle weertypes kleding mee, enige pech is dus mijn natte handschoenen. Gelukkig heb ik lange mouwen in m’n vest, dus die trek ik over m’n handen.

In Putten verdelen we de taken, ik naar de Action voor een schrijfblok, want ik heb geen snipper papier mee om de knooppunten op te noteren. Mart naar de Plus voor pindakaas en bananen. En dan gaan we daarna samen naar de witgoedwinkel. Mart verdwaald eerst in de Plus, hij gaat via de achteringang naar binnen, dat is het meest logische vanaf onze fietsparkeerplek. Maar hij gaat er aan de voorkant weer uit. Inmiddels ben ik al klaar bij de Action en wacht Mart op bij de ingang waar hij naar binnen ging. Geen Mart te bekennen, dus ik bel hem. Na veel heen en weer gepraat komt hij gelukkig weer bij mij aan. Toch knap, om binnen een half uur 2 keer te verdwalen!

Gelukkig slagen we bij de witgoedwinkel voor een mooie citruspers, nog met korting ook omdat het ’t showroommodel is!

Omdat het eigenlijk niet echt nat is, droog is weer net te veel gezegd, fietsen we door naar Oldenaller, waar een markt is. Dat valt wat tegen, het terrein is erg blubberig, maar goed, was toch een leuk tochtje. De terugreis verloopt ook min of meer droog, alleen is het overal ontzettend nat, gigantische plassen, die we soms niet kunnen ontwijken.

Schoenen en fietsen zien er dus niet meer uit, vooral mijn witte fiets is niet echt wit meer…

Als we het weerbericht mogen geloven, houden we het morgen tot een uur of 3 droog, dus maar op tijd op de fiets richting Nunspeet.